Dag 3 - 19 augustus 2010

Vandaag stond Epcot op ons programma. Hier keken we naar uit, tenslotte hebben we in Disneyland Parijs niets wat op Epcot lijkt.Deze morgen namen we het ontbijt in ons hotel, Pop Century, en hier viel ons weeral op hoeveel vettige en zoete dingen de Amerikanen eten. Na wat twijfelen, koos Yonah voor de croissant met een omelet/kaas + hamburger en ik voor een omelet met kaas/ham. Beide werden voorzien van gebakken aardappelen.

Toch raar om ’s morgens een hamburger te eten, maar hier kijkt niemand daarvan op.


Om klokslag 10u staan we aan de ingang van Epcot en steken we de rugzak in een locker. Voor die 7 USD hebben we geen zin om die de ganse dag door de bloedhete zon te dragen.We hebben op voorhand al bekeken wat we zeker willen doen en Soarin’ is daar één van, dus halen we een fastpass hiervoor.
Juist ernaast stappen we “The Circle of Life” binnen, een film over het behoud van het milieu. Prachtige natuurbeelden krijgen we hier te zien.

Daarna gaan we naar “The Seas with Nemo and Friends”. Lekker rustig en bij het uitstappen van deze attractie kan je een heleboel aquariums bekijken.

De volgende halte is Innoventions, waar we een aantal dingen testen.
Yonah wil in ieder geval “The Great Piggy Bank Adventure” uitproberen. Hier moet je zoveel mogelijk geld verzamelen om een doel te bereiken. Hij blijkt met brio geslaagd om zijn “Ultimate Vacation” bijeen te sparen (volgens Piggy dan toch).

Daarna beginnen we aan onze trip rond de wereld in Mexico en nemen we het bootje om de 3 Caballeros te bekijken. Hier vaar je lekker rustig langs allerlei scenes uit deze cartoon.
Vooral de afkoeling komt hier best van pas. Pffff, wat een hitte is dat hier. Je ziet hier mensen zitten eten in de ingang van de attracties omdat er daar airco is.

Vanuit Mexico komen we in Noorwegen, waar we een kijkje nemen in Maelstrom, een tochtje per vikingboot langs trollen en Noorse fjorden.

Op onze weg naar de vele landen, zien we dat er ondertussen al genoeg tijd voorbij is om een 2de fastpass te nemen, dus wordt er ééntje genomen voor Test Track. Dit is zo’n attractie die we echt willen doen.

Hierna is het tijd om onze fastpassen voor Soarin’ te gebruiken. Onderweg begin ik toch wat pijn in mijn voeten te krijgen. Blijkbaar kunnen mijn voetzolen zoveel warmte, gecombineerd met toch wel wat kilometers, niet goed aan.
Om het met een Disneywoord te zeggen: Soarin’ is gewoonweg supercalifragilisticexpialidocious. Je hebt de indruk dat je echt over de prachtigste landschappen vliegt en je krijgt er nog de geur bij. Fantastisch !!!







We starten in Canada, waar Yonah zich fris genoeg voelt om “een gat in de lucht te springen”. Door de hitte is hij dit al vlug moe en gaan we luisteren naar een Canadese groep die Ierse muziek speelt, maar met een rocksausje over. Ik moet toegeven: het klinkt goed.

Via het United Kingdom lopen we door Frankrijk en belanden we uiteindelijk, na ook Marokko doorkruist te hebben, in Japan.

    

Hier kan ik de verleiding niet weerstaan en laat ik me meeslepen door het (bijna komische) enthousiasme van de “pareldames”. Hier mag je (als je betaalt welteverstaan) jouw eigen schelp uitkiezen en de parel die er in zit mag je dan houden. Blijkbaar is de mijne er eentje van een groter kaliber dan de doorsnee, dus “this is my lucky day” (volgens de Japanse pareldame).

Om de zaak compleet te maken, kies ik dan maar ineens een juweeltje uit waarin mijn parel zal geplaatst worden. Ah ja, ik kom hier tenslotte maar 1 keer.


Via America stappen we naar Italië, vervolgens naar Duitsland om dan via China opnieuw in Noorwegen en Mexico te belanden.

Ondertussen heb ik grootste moeite om nog deftig rond te lopen. Elke stap doet meer en meer pijn aan mijn voetzolen.
Aangezien het tijd is om onze fastpas voor Test Track te gebruiken, zakken we langzaam naar daar af.
Hier is een fastpass toch echt wel een fastpass : we lopen gewoon door tot aan de instapplaats. Wow, dat is nog eens een leuke attractie. Men test er zelfs het effect van de Belgische kasseien uit op de auto. Op het einde van de attractie passeren we nog enkele spiksplinternieuwe Amerikaanse wagens en hier wil Yonah wel eens achter het stuur kruipen (voor alle duidelijkheid : stilstaand, niet rijdend).

We hebben hierna nog net de tijd om mijn pareljuweeltje af te halen. Ik moet zeggen: ik ben er best tevreden mee.

En dan wachten de prinsessen op ons in het Akershus restaurant in Noorwegen. Bij het binnengaan wordt een foto genomen van ons met Belle en die komen ze iets later brengen aan tafel (inbegrepen in de prijs van het eten). De foto is heel mooi, die plaats ik later wel nog eens.  Laat ik nu toch net mijn scanner thuis vergeten zijn, anders deed ik het nu onmiddellijk ;-).
Hier komt per toeval ter sprake dat we de reis voor een stuk maken voor de 18de verjaardag van Yonah en het wordt duidelijk dat hij er niet onderuit zal kunnen : elke prinses stopt bij ons tafeltje en vraagt aan hem om samen op de foto te gaan. Na de 4de prinses is hij blij dat dit achter de rug is maar hij heef 1 troost : het eten was hier heel lekker.

Heel langzaam (gewoon stappen gaat bijna niet meer) loop ik na het eten naar het meer om me klaar te zetten voor de vuur- en lichtshow ‘Illuminations – Reflections of Earth”.
Dit is prachtig.

Om 22u30zijn we moe, maar voldaan opnieuw in onze hotelkamer.


Mijn voeten zouden het geen extra uur meer volgehouden hebben, denk ik. Daarom besluiten we om mijn voeten morgenvoormiddag eens wat rust te gunnen en om maar rond de middag voor de 2de keer naar het Magic Kingdom te gaan.

*********************************************************************************************************************************************